Bogurodzica

Boga Rodzica, dziewica, Bogiem sławiona Marya! U twego Syna hospodyna^[1], Matko zwolona^[2] Marya! ziści nam^[3] spuści nam Kyrie elejson^[4], twego Syna Chciciela zbożny^[5] czas. Usłysz głosy, napełnij myśli człowiecze. Usłysz modlitwę, jenże^[6] cię prosimy. To dać raczy, jegoż^[7] prosimy. Daj na świecie zbożny pobyt. Po żywocie rajski przebyt. — Kyrie elejson. — Narodził się dla nas Syn Boży, W to wierzaj człowiecze zbożny, Iż przez trud Bóg swój lud — Odjął djabłu z straży. Przydał nam zdrowia wiecznego, Starostę skował piekielnego, Śmierć podjął, wspomnionął^[8] — Człowieka pierwszego. Jenże^[9] trudy cierpiał bezmierne, Jeszcze był nie przyśpiał za wierne. Ale sam Bóg zmartwychwstał. — Adamie, ty Boże kmieciu, Ty siedzisz u Boga w wiecu^[10], Domieść nas swe dzieci, gdzie królują Anieli, tam radość, tam miłość, tam widzenie Twórca Anielskie bez końca; Tu się na zjawiło djable potępienie. Ni srebrem, ni złotem nas z piekła wykupił, Swą mocą zastąpił. Dla ciebie człowiecze, dał Bóg przekłuć sobie — Bok, ręce, nodze obie, Krew świata szła z boku na zbawienie tobie. Wierzże w to człowiecze, iż Jezu Chryst prawy, Cierpiał za nas rany, Swą świętą krew przelał za nas Chrześciany. O duszy, o grzesznéj sam Bóg pieczą ima, Djabłu ją odejma, gdzie to sam króluje, Tam ją sobie przyjmuje. Już nam czas, godzina grrzechów się kajaci^[11], Bogu chwałę daci, Z wszemi siłąmi Boga miłowaci. Marya, Dziewica, prosi Syna swego, Króla niebieskiego, Aby nas zachował ode wszego złego. Wszyscy Święci proście, Nas grzesznych wspomóżcie, Byśmy z wami przebyli, Jezu Chrysta chwalili. Tegoż nas domieści Jezu Chryste miły, Byśmy z Tobą byli, gdzie nam się radują już niebieskie siły. Amen^[12] amen, amen. Amen, amen, amen. Amen tak Bóg daj, Byśmy poszli wszyscy w raj, gdzie królują Anieli.

Objaśnienia:

1. Hospodyn znaczy tyle co pan.
2. Zwolona — wybrana, przeznaczona.
3. Tj. ześlij nam, spuści zamiast spuść.
4. Kyrie elejson tyle co zmiłowanie, miłosierdzie Boże
5. Zbożny, niby od Boga, z Boga pochodzący, a zatem błogosławiony, obfity, szczęśliwy.
6. Jenże — ten, który.
7. Jegoż — ten, którego.
8. Wspomnionął, zamiast wspomniał.
9. Jenże — który.
10. Wiec znaczy tyle, co sejm, rada, zgromadzenie. Wyraz ten pochodzi od świecić, bo rady czyli wiece u Słowian miały świecić mądrością. Na wiecu w Kruszwicy został Piast królem obrany.
11. Kajaci zamiast kajać t. j. żałować, pokutować, upokarzać się. Tak samo daci, miłowaci zamiast dać, miłować.
12. Amen — niech się tak stanie.