Koronka franciszkańska Siedmiu Radości Najświętszej Maryi Panny

I Radość – Maryja doświadcza jej w Domku Nazaretańskim, kiedy słyszy słowa pozdrowienia anielskiego oraz zwiastowania, że zostanie z wyboru Bożego dziewiczą matką oczekiwanego Mesjasza.
1 x Ojcze nasz, 10 x Zdrowaś Maryjo – odmawiamy po każdej części koronki.

II Radość – Maryja przeżywa serdeczną radość, gdy spotyka się ze swoją krewną Elżbietą, która za trzy miesiące urodzi syna, Jana, na którego całe długie życie oczekiwała z tęsknotą, nadzieją i modlitwą.

III Radość – doświadcza jej Maryja głęboko i niewymownie, chociaż z daleka od ludzi, w szopie pasterskiej w Betlejem, w nocy, kiedy powiła swoje dzieciątko Jezus, a potem ujrzała aniołów i pasterzy.

IV Radość – radość betlejemska jeszcze bardziej się wzmogła, gdy przybyli z daleka, ze Wschodu, mędrcy, którzy oddali pokłon, bo uznali w Dzieciątku Króla oraz złożyli swoje dary.

V Radość – tę radość poprzedzają trzy dni zakłopotania i smutku, bo w czasie pielgrzymki Jezus zgubił się w drodze. Wracają z Józefem, a potem ogromna radość, bo odnalazła Go w świątyni Jerozolimskiej. Ujrzała mądrość Syna, który dopiero ma 12 lat, a wyjaśnia uczonym Księgi Święte Ludu Wybranego.

VI Radość – podobnie było z tą radością. Ból był ogromny, cierpienie i łzy macierzyńskie, bo Syn został skazany i ukrzyżowany. Ale przyszedł Poranek Wielkanocny – Jezus żyje! Zmartwychwstał! Mówią, że najpierw ukazał się swojej Matce – inny, ale ten sam.

VII Radość – tę radość Maryja przeżywa już nie na ziemi, ale w niebie. Tam na wieki będzie ze swoim Synem, ze Bogiem Ojcem, który stworzył Ją Niepokalanie Poczętą oraz z Boskim Oblubieńcem, Duchem Świętym; a nadto w gronie aniołów i zbawionych jako ich Królowa.