Droga Krzyżowa (Franciszkańska)

Jeżeli chcesz naśladować Chrystusa, jakże nie wpatrywać się w św. Franciszka, który najbardziej ze wszystkich świętych pragnął upodobnić się do Chrystusa. Ten radosny z natury Święty, na myśl o Męce Chrystusa płakał iż “Miłość nie jest kochana”. Za tą ogromną miłość do Cierpiącego Chrystusa został nawet zewnętrznie upodobniony do Niego przez otrzymanie świętych stygmatów (odbicie Chrystusowych ran na ciele). Obyśmy choć po części potrafili tak pokochać Chrystusa.

Już prawie dwa tysiące lat upłynęło od chwili, gdy na górze Golgocie postawiono krzyż. Na tym krzyżu umierał wówczas Bóg-Człowiek, Jezus Chrystus. Od tego czasu w stronę Chrystusowego krzyża patrzą wszystkie pokolenia ludzkiej rodziny. Wpatrywał się w ten krzyż także święty Franciszek. W tym krzyżu zawarta bowiem została cała nauka ewangelicznej miłości, a on, Franciszek, jest właśnie Serafinem Bożej miłości. W ten krzyż wpatrywali się później wszyscy naśladowcy świętego Franciszka. W ten krzyż obecnie wpatrujemy się i my, ludzie dwudziestego wieku.

Tej miłości, idącej od krzyża, tak głęboko przeżytej przez świętego Franciszka, pragniemy się uczyć w czasie obecnej drogi krzyżowej, pragniemy z niej zaczerpnąć nowych sił do przeżywania serafickich ideałów życia.