Rozdział X – O cnotach cz. 2

Część II

O cnotach obyczajowych

1. Co to jest cnota obyczajowa?
   Cnota obyczajowa jest to taka cnota, która za bezpośredni przedmiot ma uczynki uczciwe zgodne ze zdrowym rozumem.
2. Iloraki może być akt cnoty obyczajowej przez wzgląd na cel, któremu służy? 
   Przez wzgląd na cel, któremu służy, akt cnoty obyczajowej może być albo naturalny, np. gdy ktoś pości, żeby pokarm nie szkodził na zdrowiu, albo nadnaturalny, np. gdy ktoś pości, aby mu Bóg odpuścił grzechy, albo żeby zgnębić ciało swoje i poddać je w niewolę.
3. Ile jest cnót głównych obyczajowych? 
   Głównych cnót obyczajowych jest cztery: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i wstrzemięźliwość; nazywają się one także cnotami kardynalnymi.
4. Dlaczego te cnoty nazywają się kardynalnymi? 
   Te cnoty dlatego nazywają się cnotami kardynalnymi, ponieważ stanowią jakby zawiasy i fundament całego gmachu obyczajowego, a inne cnoty do nich się sprowadzają.
5. Co sprawiają cnoty kardynalne? 
   Roztropność sprawia, że we wszystkich sprawach poznajemy, co należy czynić albo czego unikać, żeby osiągnąć żywot wieczny;Sprawiedliwość sprawia, że każdemu oddajemy to, co mu się należy od nas;Męstwo sprawia, że się nie pozwalamy odstraszyć od dobrego żadnymi trudnościami lub prześladowaniami, ani nawet śmiercią;Wstrzemięźliwość sprawia, że poskramiamy niedozwolone zmysłowe skłonności, a w używaniu tego, co jest dozwolone, zachowujemy miarę.