Nabożeństwo za nawrócenie grzeszników

O najsłodszy nasz Zbawicielu, Panie Jezu Chryste! któryś wśród najokropniejszych mąk na krzyżu modlił się za nieprzyjaciół do Ojca swego, mówiąc: “Ojcze odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią,” oto my tę samą modlitwę do Ciebie zanosimy za nieszczęśliwych grzeszników, wołając z głębi zbolałego i smutkiem nieustannym przepełnionego serca:

“Jezu odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!”
Jezu, któryś ich stworzył na obraz i podobieństwo swoje i pragniesz, aby byli zbawieni i przyszli do poznania prawdy, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który nie chcesz śmierci grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył, Jezu, u którego żadne słowo nie jest niepodobne, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który potęgę swą przebaczeniem i zmiłowaniem najbardziej okazujesz, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, mądrości Ojca niezgłębiona, który znajdziesz sposób skruszenia serc najzatwardzialszych, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który znasz utworzenie nasze, iżeśmy proch i jako trawa dni nasze i jako kwiat polny, co przekwitnie, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który nie będziesz pokazywał potęgi nad listkiem, którym wiatr powiewa, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, nieskończenie lepszy od Józefa Patriarchy, który swym braciom przebaczył, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś dla nas i dla naszego zbawienia stał się człowiekiem i przyjął postać grzesznika, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś przeszedł przez świat, czyniąc dobrze, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nadłamanej trzciny nie dołamał, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nam nakazał odpuszczać naszym winowajcom, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś płakał nad utratą Jerozolimy, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś wskrzesił młodzieńca z Naim i oddał go matce, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś na łzy Maryji i Marty, Łazarza ich brata do życia powołał, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś rzekł powietrzem ruszonemu: odpuszczają się tobie grzechy twoje, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś wszedł w dom Zacheusza, celnika i powiedział, iż się zbawienie stało domowi jego, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś Mateusza celnika na Apostoła powołał, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś jawnogrzesznicy rzekł: I ja cię nie potępiam, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nie przyszedł sądzić, lecz aby świat był zbawion przez Cię, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, którego zwano przyjacielem grzeszników, gdyżeś z nimi jadł i pił i z nimi najchętniej przestawał, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś powiedział: nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych, ale grzeszników, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś rzekł: nie potrzebują zdrowi lekarza, ale źle się mający, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś Magdalenie wiele odpuścił, bo Cię wielce umiłowała, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś uczniom swoim, chcącym prosić o ogień z nieba na Samarytan, rzekł: nie wiecie, czyjego ducha jesteście, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, coś czarty z ludzi opętanych wypędzał, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, coś syna marnotrawnego do swej łaski przyjął i rzuciwszy się na szyję jego, pocałowałeś go, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, coś synowi marnotrawnemu kazał dać pierwszą szatę i pierścień na palec, i radowałeś się z nawrócenia jego, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś 99 owieczek zostawił, by jednę straconą odszukać, a znalazłszy, wziąłeś ją na ramiona i zaniosłeś do swej owczarni, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który znalazłszy drogą perłę, ceną wszystkiej Krwi swojej ją kupiłeś, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który nad jedną duszą pokutującą więcej się radujesz w niebie z Aniołami, jak nad 99 sprawiedliwymi, którzy nie potrzebują pokuty, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który miłosierdziem wzruszony, dwakroć nakarmiłeś wielką rzeszę, leczyłeś choroby i łzy płaczącym ocierałeś, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś dla zbawienia naszego życie swe, jak dobry pasterz za owieczki swoje, położył, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś łotrowi pokutującemu rzekł: dziś będziesz ze mną w raju, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nam Maryję za matkę i ucieczkę grzeszników zostawił, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś za nas na haniebnym drzewie krzyża umarł, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nas nie złotem ani srebrem, ale najdroższą Krwią swoją odkupił, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nam swe Serce najsłodsze, jako źródło litości i miłosierdzia otworzył, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś Piotrowi grzesznemu nie tylko przebaczył, aleś go nawet swym namiestnikiem na ziemi uczynił, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś z Pawła, najzaciętszego wroga, uczynił sobie naczynie wybrane swej chwały, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który z największych grzeszników czynisz Sobie największych Świętych, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, który i z kamienia uczynić możesz synów Abrahamowych, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, którego myśli jak niebo od ziemi oddalone są od myśli ludzkich, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś nam rozkazał modlić się za drugich, aby byli zbawieni, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś rzekł: Proście, a będzie wam dano, szukajcie, a znajdziecie, kołaczcie, a otworzą wam, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!
Jezu, któryś rzekł: 0 cokolwiek prosić będziecie, wierzcie, a stanie się wam, Odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią!

O Jezu, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść im Panie!
0 Jezu, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie!
0 Jezu, Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
O Jezu mój! miłosierdzia!

100 dni odp. I za zmarłych. (Pius IX. 1851).

Najsłodszy Jezu! nie bądź mi Sędzią, ale Zbawicielem!
50 dni odp. I za zmarłych. (Pius IX. 1840).

Przedwieczny Ojcze, ofiarujemy Ci krew, mękę i śmierć Jezusa Chrystusa, boleści N. P. Maryji i św. Józefa, w celu zgładzenia grzechów naszych, wspomożenia dusz w czyścu cierpiących, za potrzeby św. Matki Kościoła i za nawrócenie grzeszników.
300 dni odp. raz na dzień. (Pius IX. 30 kw. 1860).