Organizacja Kościoła Chrystusowego

Organizacja Kościoła Chrystusowego.

1. Stan duchowny i świecki. Nie wszyscy członkowie Kościoła posiadają równe prawa i równą władzę. Z Chrystusowego ustanowienia istnieją w Kościele dwa stany: stan duchowny, któremu nauczycielskie, kapłańskie i pasterskie sprawy zostały powierzone oraz stan świecki, czyli ogół wiernych, którzy pod przewodnictwem swych kapłanów mają dążyć do zbawienia. Stąd podział Kościoła na nauczający i słuchający, na duchownych i świeckich, przełożonych i podwładnych.
2. Kapłaństwo.
   1. Trzy urzędy w kapłaństwie. W Kościele Chrystusowym istnieje potrójny urząd: nauczycielski, kapłański i pasterski. Urząd nauczycielski ustanowiony jest na to, aby naukę Chrystusową przechował i głosił, a przez nią wiarę prawdziwą podtrzymywał i krzewił. Celem urzędu kapłańskiego jest szafowanie łask Chrystusowych przez udzielanie Sakramentów św. Do uprawnień urzędu pasterskiego należy skłanianie wiernych do zachowania przykazań Bożych, a tym samym zaprawianie ich w pracy nad własnym uświęceniem. Władzę sprawowania tego potrójnego urzędu Kościół powierza tym, których Bóg wybrał i powołał do stanu kapłańskiego.
   2. Ustanowienie kapłaństwa.
      1. Chrystus Pan udzielił Apostołom władzy nauczania ludzi, gdy rzekł do nich: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam” (Jan 20, 21). „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody… Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mat. 28, 18-20).
      2. Wyświęcił Apostołów na kapłanów i dał im moc odprawiania Mszy św., kiedy podczas Ostatniej Wieczerzy rzekł do nich: ,,To czyńcie na moją pamiątkę” (Łuk. 22, 19). Do udzielenia Sakramentów św. upoważnił ich tymi słowy: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mat. 28, 19). „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (Jan 20, 22).
      3. Udzielił im wreszcie władzy rządzenia, mówiąc: „Wszystko, co zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” (Mat. 18, 18).

Ten potrójny urząd Apostołów nie mógł ustać wraz z ich śmiercią, gdyż Kościół miał istnieć „aż do skończenia świata” i prowadzić bez przerwy ludzi do zbawienia. Stąd wynika, że ta władza kapłańska musiała przejść na ich następców, których Apostołowie ustanawiali przez namaszczenie świętymi olejami, wkładanie rąk w Sakramencie Kapłaństwa (Dzieje Apostolskie 20, 28; 14, 22; II. Tym. 1, 6). Do stanu kapłańskiego należą: biskupi, kapłani i diakoni. Na czele całego Kościoła stoi papież, jako najwyższy biskup.