Modlitwa grzesznika, uznającego swe grzechy, o pomoc do Zbawiciela

Niestety, Panie, cóż uczyniłem(am)? otom Ciebie opuścił(a), pohańbił(a), zbluźnił(a) Imię Twoje! urągałem(am) z sądów Twoich, podeptałem(am) prawa Twoje i zelżyłem(am) przykazania Twoje. O Boże mój! Stwórco mój! Zbawicielu mój! życie moje i wszystko moje! Biada mnie nędznemu(ej)! biada mnie! — zgrzeszyłem(am) i stałem(am) się podobny(ą) zwierzęciu nierozumnemu. O Zbawicielu Chryste Jezu! Pasterzu mój! wesprzyj mnie, i podźwignij błędną owieczkę: podaj mi upadającemu(ej) rękę, obmyj sprośności moje, racz zagoić rany moje, uleczyć słabości, albo raczej zbawić mnie; inaczej, zginę na wieki. Wyznaję, że nie jestem godzien(na), aby mnie ziemia nosiła, aby mi słońce świeciło, bo moja niewdzięczność przeszła ogromem grzechów całą wielkość dobroci Twojej. Jednakże Twoje miłosierdzie jest daleko większe, ulituj się przeto nade mną, o Boże! który miłosierdziem cały ród ludzki ogarniasz! Ostatnia nadziejo moja! miej litość nade mną, i w źródle dobroci swej obmyj nieprawości moje. Amen.