Piekło – czy pamiętamy?

Bóg zapewne w swej nieskończonej do nas miłości nie chce byśmy żyli, modlili się i wielbili Jego Wielki Majestat w strachu bo czyż istnieje ktoś dobry, kto napawałby się radością z cudzego lęku? Pytanie należy zadać nieco inaczej – czy istnieje dobry Ojciec, który nie będzie przestrzegał swych dzieci przed konsekwencją złego postępowania? Czyż nie wyznaczy granic krnąbrności, nieposłuszeństwu i zbuntowaniu? Konsekwencje naszych czynów istnieją – jeżeli nie w życiu doczesnym to w przyszłym.

„Bojowaniem jest życie człowieka na ziemi, podobne do dni zwykłego najemnika.” Hi 7:1

Wojowaniem o życie wieczne, które możemy spędzić w wiecznej radości lub wiecznym cierpieniu. Stała świadomość dlaczego żyjemy i jaki będzie kres naszego życia wcale pięknu życiu nie przeszkadza a jedynie je wzbogaca. Wzbogaca o pierwiastek Boskości – wszystkie nasze decyzje, wybory i działania mają szansę byś namaszczone stałym rozważaniem „jak oceni to Pan Bóg?”. Czyż to nie piękne? Gdybyśmy wszyscy podejmowali decyzje ze świadomością ich konsekwencji w dniu Sądu Ostatecznego, być może łatwiej byłoby unikać grzechu, wyswobadzać się z nałogów, miłować bliźnich, hamować gniew i kalkulować ale nie zgodnie z zasadami ekonomii człowieka ale Boga.

Próbujmy zatem pamiętać, iż oprócz miłosierdzia Bożego istnieje również Jego sprawiedliwość. I tak jak objawił Pan Jezus św. siostrze Faustynie swe wielkie Miłosierdzie tak również doświadczył ją wizją piekła, którą zapisała w swoim pamiętniku.

Poniżej pozostawiam treści, z którymi warto się zapoznać i przemyśleć wizje piekieł, którymi doświadczył Bóg świętych – we mnie sporo to zmieniło.